Lombardijen

Lombardijen is een groene naoorlogse wijk met veel groen en een mix van grondgebonden woningen, laagbouw flats en enkele hoogbouw flats. De wijk ligt op het laagste punt van de stad Rotterdam en wordt door waterkundigen bij de gemeente ‘het afvalputje van Rotterdam’ genoemd. Door de toenemende extreme neerslag komt wateroverlast in Lombardijen steeds vaker voor. Riolen lopen vol, overstorten vervuilen het water, kelders en buitenruimtes lopen onder.

Lombardijen kent een radiale ruimtelijke structuur met woonbuurten rondom het centraal gelegen Spinozapark. Woonbuurten worden gescheiden door buurtgeledend groen en doorgaande wegen. De meeste buurten worden gekenmerkt door grote oppervlaktes aan publieke ruimte.

De publieke ruimte functioneert echter nauwelijks als sociale ontmoetingsplek en faalt daarmee in zijn taak. De grenzen tussen publieke, collectieve en prive-buitenruimten zijn onduidelijk. De ruimtes lijden aan een gebrek aan hiërarchie, zijn onvoldoende specifiek en het onderhoud is duur. De bestaande bebouwing en buitenruimte vraagt regelmatig klein tot groot onderhoud.

Koppelkansen Lombardijen
In combinatie met de aanpak van het watervraagstuk kunnen ook sociale vraagstukken in de wijk aangepakt worden. Zoals veel naoorlogse wijken behoort Lombardijen tot de kwetsbare wijken en vergt het inspanningen van alle betrokkenen de wijk te behoeden tot verder verval. In onze plannen willen wij het watervraagstuk combineren met actuele ruimtelijke en sociale vraagstukken. Door een gecombineerde oplossing kunnen gelden worden gereserveerd voor de verbetering van de wateropvang en benut worden voor de andere vraagstukken. Meer nog dan in de andere twee voorbeeldgebieden is de overgang tussen privé en openbaar, de tussenlaag zoals F. Hooimeijer (TU Delft) het in haar internationale waterstudie noemt, van wezenlijk belang om de waterkundige en sociale vraagstukken aan te pakken.

De meest essentiële meekoppelkansen voor de wijk Lombardijen zijn:

  1. Vergroten van de economische en sociale kracht van de bewoners (gezinnen,
    ouderen en nieuwe bevolkingsgroepen met eigen cultuur)
  2. Aantrekkelijker en diverser maken van de woonomgeving.
  3. Vergroten van de betrokkenheid van de bewoners bij zijn omgeving. Beter regelen van
    het eigenaarschap van de semi-publieke ruimte.